वेडं प्रेम...

।...वेडं प्रेम...।

मनात तू , 

कल्पनेत तू , 

वाऱ्याच्या मंद स्पर्शात तू,

मग का वेगळी झालीस ग तू...!

सुखात तू दुखत तू,

माझ्या वेड्या मनाचा ध्यास तू,

माझ्या प्रेमवेड्या हृदयातील धक धक तू,

इतके असून पण का वेगळी झालीस तू...!

अंतःकरण तुटले माझे,

तीळ तीळ मन जळले  माझे,

आता काही उरले नाही,

जवळ तू राहिली नाही...!

काय करावे कळेना आता

कोणाशी काय बोलावे,

उमजेना आता,

खरच काही कळत नाही,

का डाव मोडलिस तू,

जोड जमायच्या आदी,

मनाला माझ्या विरहात टाकलीस तू...

खरेच, हेच होते का ग प्रेम,

याच साठी दिलास का वेळ,

गेलीस तू सोडून,

नातं सगळे तोडून...!

पण आठवण तर येतच राहील,

मनाच्या कोपर्यात, हृदयाच्या कप्प्यात,

तुझी जागा तशीच राहील...!

...प्रशांत सुरेश देवमोरे…!

आठवण...

नुसती  आठवण जवळ ठेऊन,
त्रास सहायला, नाही मला नाही झेपत…!

काही गौम्य नसतानाही,
वेळ खर्च करण्यात,
मला नाही पटत…!

हेही माहीत आहे,

आठवणी काढल्या तर,

क्षण किती सुंदर होते...
पण,

त्या सुंदर आठवणींच्या परिकल्पना जोपासणे

हेही नाही झेपत…!

शेवटी आठवण ही आपलीच असली,

तरीही, ती सत्य बनून पुढे येणार्यातली नाही,
म्हणून, त्यात मौल्यवान असा काळ हातातून गमालयास,
माझ्या व्यवहार ज्ञानाला झेपत नाही…!

खरे आहे सगळे,

खूप छान होता वेळ,
त्यात तुझ्या गोड सहवासाने,

खेळला होता खूप खेळ…!

पण तो होता …

आणि ….आता तो नाही,

तो परत मिळवण्यासाठी,

अर्थ व प्रयत्न लागले कमी,
का आणि कसे,

कळेना काही,

आता ह्या मैदान मोकळ्या आयुष्यात,

प्रेम तर राहिल मनातच ...

पण मैदान सोडणे,

आपल्या जन्मदात्याला खपणारे नाही,

आपण असतानाही त्यांच्या नयनी अश्रु देखील शोभणारे नाहीत,

म्हणून...जीवनाचा हा गाडा न्यायचा आहे शेवटपर्यंत,

प्रेम होते आणि ते राहील ही ,

पण सहवास राहणार नाही शेवटपर्यंत,

राहतील त्या फक्त आठवनी….

म्हणून म्हणतो,

सारखी आठवन काडू नकोस,

त्रास मनाला देऊ नकोस,

पुढे चालत राहा तू,

तुझेही आयुष्य जगत राहा तू,

नवीन उमेद, नवी स्वप्ने पाहत राहा तू,

कुठे ना कुठे तरी होईलच टक्कर,

तेव्हा, ठरवू आठवणींचे हे चक्कर...

विचारू जाब एकमेकांना,

आठवनीत हरपणे छान होते,

कि प्रेम मनी असने छान होते,

...प्रशांत सुरेश देवमोरे…!

आठवणीच्या सागरा....Athavanichya Sagara Marathi Poem in 2019

आठवणीच्या सागरा....

असा का छळतोस मला,

बनून लाटा,

का आपट्टतोस किनाऱ्यावर माझ्या....

एका पाठोपाठ एक,

आठवण करून देतोस,

मनाची प्रत्येक जखम,

ताजी करून जातोस....

दिवस रात्र हा खेळ,

असाच चालू ठेवतोस, 

मनाला माझ्या हसून आणि रडूऊन सुद्धा जातोस....

भरती ओहोटी सोबत,

ऊन साउली ची आठवण करून देतोस

तुझ्याशिवाय अपूर्ण असल्याची जाणीव करून देतोस....

- सुरभी जालंदर देवमोरे

सह्याद्री पर्वतरांग...sahyadri Parvat...

Sahyadri Parvat

सौंदर्य वाढवत तिचे , 

ढग पांघरतो शाल.....

बरसुन पाऊस, 

या धरणीला करतो थंडगार..... 

निसर्गाला साथ ह्या, 

प्राणी पण देतात......

नाचून फुलवून पिसारा, 

शोभा खुप वाढवतात.... 

बघून असा सुंदर नजराणा, 

डोळे तुप्त होतात..... 

निसर्गाचा हा ठेवा, 

ह्दयात साठवून ठेवतात.....

 उंच आहे इतका,
की आभाळ ठेंगण वाटतं.....
नेसून हिरवा शालू,
मनी उत्कर्ष वाढवतं.....

जागोजागी वसल्या आहेत पानसऱ्या,
मोठा तो धबधबा....
घर आहे हे खूपशा प्राण्यांचे,
म्हणून वाघ-सिंहाचा असतो इथे दबदबा....

कडे-कपारी आणि अगडबंब दगड,
ठेवतात त्याचा मान....
नाव आहे त्याच,
सह्याद्री पर्वतरांग....

-सुरभी जालंदर देवमोरे...